Poems by Gerry van der Linden

​ 
1.
Het rommelt
in mijn werelddeel.
Rivieren verdrinken zich,
in hun zijarmen stoot
de onrust.
Op de oever wordt niet
meer geslapen en de Koninklijke
uitpost is weggeslagen
door een opstandige maan.
Ik heb geen waterrat gekust,
vis de kop gelaten, hoofd
en tooi aangedaan, de branding
met eigen gerei geblust.
En toen gezien hoe mooi
rivieren stromen
zonder mij.
 
 
 
 
It rumbles
in my continent.
Rivers drown themselves
in their branches thrusts
the turmoil.
On the shore sleeping has
stopped and the royal
outpost has been swept away
by a rebellious moon.
I did not kiss a water rat,
left fish the head, put on
top and finery, put out
the breakers with personal gear.
And then saw how beautiful
rivers flow
without me.
 
 
Translated by Willem Groenewegen
 
 
 
 
 
2.
 
Waar de pijnboom bloeit.
 
Het hoofd van de schoffellaar
naar de aarde groeit, de aarde
met haar grandeur van vruchtbaarheid.
De geur van de kastanje, het hoofd
dat een kastanje lijkt.
 
Waar de huizen liggen in hun engte
en uniform, de stoelen aan de lijn.
De was schoon en recht gestreken
de maaier grommend in de schuur.
De violen oogluikend op de loer.
 
Waar ieder zijn zwijgen
in de lege loods van praten duwt.
De schoffellaar grond onder voeten
de moeder het blad in handen houdt.
De thee lauw van luwte.
 
Waar ik de stappen neem
over hoofden, bosanemonen.
Waar het huis mij opwacht, de tanden
geslepen, het kind heeft opgegeten.
De dochters en de zonen.
 
 
 
 
Where the Pine Tree blooms
 
The head of the grubber
grows towards the earth, the earth
with its grandeur of productivity,
the scent of the chestnut, the head
that resembles the chestnut.
Where the houses are in their narrowness
and uniform, the chairs lined up,
the laundry clean and ironed straight,
the mower growling in the barn,
the violets winking on the watch.
Where everyone pushes his silence
into the empty shed of talk,
the grubber ground under feet,
the mother holds the tray in hand,
the tea lukewarm with lee.
Where I take steps across
heads, wood anemones.
Where the house awaits me, teeth
sharpened, has eaten the child,
the daughters and sons.
 
 
 
Translated by Greta Kilburn

Gerry van der Linden's first poetry book ‘The Note” was published in 1978. The critics wrote: young, fresh poetry with a vulnerable, philosophical touch. Overwhelmed by the attention, she left for the USA and started living and working in San Francisco where she stayed for four years and read her poetry with the poet Alan Ginsberg and others. Her second poetry book came out twelve years later in 1990; “Fall on the edge” and from then she wrote twelve more books of poetry. In the volume ‘Fresh heroes’(2017), there’s a chapter of ten poems about her special friendship with the Russian poet Joseph Brodsky; Lunch with Brodsky. She is also a prose writer, a short story writer and a visual artist. Her work is translated into English, German, French, Spanish, Portuguese, Turkish, Slovenian and Macedonian. She lives in Amsterdam where she teaches Poetry and Creative Writing at the prestigious Schrijversvakschool Amsterdam.

---

---