Poems by Beste Sakallı
|
1. BENİ KARPAZDA UNUT RÜZGAR beni Karpaz'da unut rüzgar 'sever'e demirlemiş bir papatyanın dudağında uçsuz bucaksız dalgaların koridorlarında bir nar gibi darmadağın masallarıma kadar kumlanmış adını bilmediğim bir kuşun kanatlarını kuşanmış gün batımıyla kaçmış bir gündüz gibi unut saçlarıma düğümlü bir ağustos demirledi buradayken sanki okuduğum şiirlerin gözleri en çok bu sahillere çekti kendim kendimin tam da ruhuna değdi beni almaya gelme rüzgar beni Karpaz'da unut vur açık unuttuğum kapılarımı ve kitaplarımı durdur masamdaki akreple yelkovanı kalın bir nokta koy tüm yarım yazılarıma ve at kalemlerimi kağıtların en ucuna denizler yazı tutar mı hiç söyle o kente de silsin beni defterden balıkçılar sorsun adımı yalnız yalnız martılar girsin ıslığımın koluna deniz feneri yer açsın denizin koynunda bana gitmeyeceğim hatırlamak istemediklerim ve sevmediklerim dün kadar gerimdesiniz şimdi ve ben, dağın ardındaki güzel günlerde tuzun tenimi inandırdığı başka bir memleketteyim tüm esintilerden sakladım kendimi unutsun rüzgar da hatırlamasın ne de hatırlatsın beni essin ve gördüğü yerde Karpaz'a unutsun deniz gören bir şarkıya beni kendi elleriyle doldursun FORGET ME IN KARPAZ The wind, forget me in Karpaz. On the lips of a daisy that is stuck on ‘love me’ And leave me like a pomegranate scattered in the wake of an endless wave All and my tales, completely covered with sand all and my tales. I am adorned with the wings of a nameless bird I am escaping like a day at sunset, Forget me. The wind, An August that is tied to my hair has anchored while I was here As if the eyes of the poems I have read, have taken after these shores And I have touched my own soul Do not deign to come and take me. The wind, forget me in Karpaz. Shut the books and slam the doors Stop the arms of the clocks Put a full stop to all my incomplete prose And throw my pen to the very edge of my paper You cannot write on the face of the sea, can you? Tell that town to wipe me off And only the fishermen to enquire after my name Let only the seagulls sing tunes with me Let the lighthouse make a place for me in the bosom of the sea I stay put The ones I do not care to remember and the ones whom I no longer love You are now as far away as yesterday I am in a beautiful country beyond the mountain where the salt rekindles the memory of my skin. Hope the wind neither remembers nor causes to have me remembered Let the wind blow and forget me into Karpaz Wherever it sees. Let it fill me a song That is from the sea. Translated from the turkish into english by Metin Şenova 2. GÖZLERİN uyumam yastığımdan düşmesin diye gözlerin araya girmesin ne rüyalarım, ne kirpiklerim isterim ki yağmurlar gibi gözlerin düştüğü yerde kalsın gece oldu mu sımsıkı kapanır benim pencerelerim kapılarım sürgülenir korkarım yeniyetme bir rüzgar ağzına geleni esecek düşecek gözlerin yastığımdan aşağı diye ürkerim gece oldu mu mühürlenir benim perdelerim taşlarım kaldığım sokağın isli lambalarını cama sürünerek içeriyi sinsice gözetleyen evsiz kedileri kovalarım bir damla aydınlık gezmez, zerre kadar yaşam belirtisi olmaz buralarda sanırsın ki sağır bir mahalledir yaşadığım kaldığım, talan edilmiş bir köydür sanırsın saklarım gözlerini gözümün gördüğü yere kadar bir gül kurur benden habersiz bir şiir hatırlatır yüzünün her detayını verdiği azaptan habersiz bir yıldız kayar dileyemem uyumayı gözlerin sevgili düşmesin yastığımdan YOUR EYES I shan’t sleep in order to prevent your eyes from falling off my pillow Neither my dreams nor my eye lashes should come in between I wish that your eyes would stay where they fall, like the rain. My shutters are drawn tight when at night My doors get bolted I fear an impudent wind will blow when it fancies And your eyes will fall down from my pillow, I get worried. My curtains are sealed when at night I throw stones at the sooty street light I chase away the skulking cats rubbing against the window Not a drop of light wanders and not a hint of life exist here You would think that I live in a deaf neighbourhood You would think that I live in a plundered village I hide your eyes as far as my eyes can see A rose dries without me knowing A poem reminds me every detail of your face A star shoots while not knowing the anguish it creates I do not wish to sleep, I shan’t sleep my love so that your eyes will not fall down from my pillow. Translated from Turkish into English by Metin Şenova |
Beste Sakallı (Cyprus) has succeeded in establishing her name in the art and literary world with her poems. She has participated in a number of poetry festivals. Furthermore, she designed and organised International Poetry Meeting projects which was attended by poets from the world. She also prepared television programmes about poetry. Following this, she produced pages about art in newspapers, and her poems were published in local and various foreign journals. She was honored with awards for her works. So far she has had seven books published. The Deep, Transgression, A Moment with You, Loving Stubbornly, Snow Burn, Daisy Expeditions, Blue Which Smells of Peace.
|
