Poems by Gonca Özmen

1.
Lament for the Lake
 
If I’m an old lake hidden away 
Waning each and every day
And if I’ve ebbed for an age
Come to the very end
 
Roots, roots oh give me roots
 
If I sleep in a ceaseless whirlpool
Buried under skin and word
And if I’m a burden to my own heart
Fallen silent down in the depths
 
A voice, a voice oh give me a voice
 
If I’m tangled up in knots
Weary of staring at my echo
And if in my mind I go where I cannot
As the birds are about to take wing 
 
A branch, a branch, oh give me a branch
 
If I’m a long-keening howl
Expected, belated and bitter
And if I’m withered away
Trickling now in threads
 
Breath, breath oh give me breath.
 
If I‘m darkened with the darkest
Layer of soot
And if I’ve run dry
Drained from all this waiting
 
A hand, a hand oh give me a hand 
 
 
 
 
2.
My Lamb
 
Said says revolution. My hair tied up in a bun
Said and I, our mouths ajar. In sounds we breath out sounds we breath.
Believing all the while in Sümeyra. My hair tied up in a bun.
 
To whomever’s curled up beside him Said never says go ‘way. My lamb he says.
To whomever’s curled up beside me I never say go ‘way.
Jar ȗ Evin. Jar ȗ Evin.
 
Could I but find cleansing water I’d cleanse myself.
My hair tied up this way. Lustreless-like so. Tidy-like so.
 
I am afraid when anyone says for you I could die.
The more I grow afraid the more the bells of my body toll.
The more I grow afraid more rowdily the goats mate.
 
My lamb they say to me- my lamb I say to them.
 
Said says slaughter. My hair tied up in a bun.
Said and I, our mouths dark. In the dead we breathe out the dead we breathe.
Believing all the while in Süleyman.  My hair tied up in a bun.
 
Could I but find a lover to cheat I’d be cheated myself.
My hair tied up this way. Muted-like so. Dawn-like so. 
 
 
 
 
3.
The 841st Week
 
No, no, it's not like that, it's not too late, this place is no home to us not
No, not a pendulum set to the void, no, it's not that not
So many pine cones side by side, no, it's not any of them not
Our milk it’s not white, no, no our milk is not yours not
Their shadow, no, it's not even the sun, it's not the old sun not
Not, not, not more not, not so much more just not
 
— But how much blood in the milk!
 
We’ve aged centuries beyond here the sound of tortured footsteps
Methods of enforced disappearance, Madres de Plaza de Mayo
Guatemala, El Salvador beyond here The Philippines, Algeria
Beyond here grave just the junta - no shame just the police.
Beyond here Palestinian hanging – Bandista, Bandista, Bandista!
Beyond here "ye held up well, dog!". Guilt’s just a made up thing anyway
 
— A fog warning for the entire country!
 
Here now the sound of wings. Right here. Now gone.
Kasım Alpsoy now here. Kasım Alpsoy now gone.
Cemil Kırbayır now here. Cemil Kırbayır now gone.
Agit Akipa now here. Agit Akipa now gone. Gone. Gone.
So many missing from the roll call - like a mussel suddenly shut.
As if they’d rubbed out what was written – these prohibiting people.
 
— Aparición con vida de los Detenidos - Desaparecidos!
 
We never forgot the moment they found the breast. The MOment a moTHER nurtures.
A dropped lawsuit petition, case files covered in dust, overturned milk jugs
Buildings entered yet never left, the palace’s masked games
Branches entwined in a verdant forest, arms and legs entwined in an empty forest
Saying, in order for history to find them – we took root in the rock so stubbornly
So naked, standing there day and night clutching these soaking wet photographs
 
—Etched on our memories a kid goat gnawing on a leaf!
 
 
Translated by Neil P. Doherty
 
 
 
 
 
 
1.
Göle Yas 
 
Eski bir gölsem kuytuda
Azaldıysam gün be gün
Uzundur dindiysem
Bitiverecekmiş olduysam
 
Kök ver kök ver kök ver
 
Sonsuz bir girdapta uyuyorsam
Örtük, sözün ve tenin altında
Ağırsam kalbime
Susakaldıysam
Dipte – derinde
 
Ses ver ses ver ses ver
 
Düğüm düğümsem
Yorulmuşsam yankıma bakmaktan
Gidilmeyene gidiyorsam aklımdan
Kuşlar başlayacaksa az sonra
 
Dal ver dal ver dal ver
 
Uzun bir zılgıtsam
Beklemiş, gecikmiş, kekre
Ölüyorsam
Sicim sicim akmaktan 
 
Can ver can ver can ver
 
Karaysam şimdi kapkara kederden
Kurum tutmuş 
Tükenmeye durmuşsam
Bitkin düşmüşsem beklemekten
 
El ver el ver el ver
 
                       
 
 
2.
Kuzum
 
Said devrim diyor. Benim saçlarım topuz.
Said’le ikimizin ağzı aralık. Sesler alıp sesler veriyoruz.
Sümeyra’ya inanıyoruz. Benim saçlarım topuz.
 
Yanına kıvrılana git demiyor hiç Said. Kuzum diyor.
Yanıma kıvrılana git demiyorum hiç ben.
Jar ȗ Evin. Jar ȗ Evin.
 
Yunacak su bulsam su bulsam ben yunacak
Saçlarım böyle topuz. Böyle fersiz. Böyle derli toplu.
 
Biri kurban olayım deyince korkuyorum ben.
Ben korktukça gövdemin çanları bir başka çalıyor.
Ben korktukça tekeler çiftleşiyor bağır çağır.
 
Kuzum diyorlar bana – kuzum diyorum onlara.
 
Said katliam diyor. Benim saçlarım topuz.
Said’le ikimizin ağzı karanlık. Ölümler alıp ölümler veriyoruz.
Süleyman’a inanıyoruz. Benim saçlarım topuz.
 
Kanacak yar bulsam yar bulsam ben kanacak
Saçlarım böyle topuz. Böyle dilsiz. Böyle fer fecir.
 
 
 
3.
841. Hafta
 
Değil öyle değil geç değil değil burası bize yurt değil 
Değil boşluğa ayarlı sarkaç desem değil değil o değil
Yan yana bir sürü çam kozalağı da değil hiçbiri değil 
Değil sütümüz beyaz değil değil sütümüz sizin değil 
Onun gölgesi değil değil güneş bile eski güneş değil 
Değil değil dahası değil fazlası değil değil değil değil    
 
— Sütte Ne Çok Kan!
 
Kaç yüzyıl yaşlandık burdan ötesi işkenceli ayak sesi
Zorla kaybetme yöntemi, Madres de Plaza de Mayo
Guatemala, El Salvador burdan ötesi Filipinler, Cezayir
Burdan ötesi yok mezar var cunta – yok utanç var polis
Burdan ötesi Filistin askısı – Bandista, Bandista, Bandista!
Burdan ötesi “iyi dayandın it!” Suç, uydurulan bir şey nasılsa. 
 
— Ülke geneli için sis uyarısı!
 
Kanat sesi şimdi var. Şuracığımızda. Kanat sesi şimdi yok.
Kasım Alpsoy şimdi var. Kasım Alpsoy şimdi yok.
Cemil Kırbayır şimdi var. Cemil Kırbayır şimdi yok.
Agit Akipa şimdi var. Agit Akipa şimdi yok. Yok. Yok.
Yoklamada eksik ne çok – bir midye birden kapanmış gibi.
Silmişler sanki yazılanları – yasssssaaaak insanları.
 
— Aparición con vida de los Detenidos - Desaparecidos!
 
Unutmadık hiç unutmadık memeyi buldukları ânı. AN ki NE –
Düşürülen dava dilekçesi, tozlu dosyalar, devrik süt güğümleri
Girilen ama asla çıkılamayan binalar, maskeli saray oyunları
Bir yeşil ormanda dallı budaklı, bir ıssız ormanda kollu bacaklı
Tarih bulsun onları diye diye – köklendik kayada öyle inatçı 
Öyle çıplak orta yerde günden geceye ıslak mı ıslak birer fotoğrafla  
 
— Bir oğlağın yaprak kemirdiği hepimizin aklında!

Gonca Özmen (1982) is one of the most remarkable poets of her generation. Her work both partakes of and breaks with tradition. She is known for a poetry that is lyrical, humorous, political, playful, and subversive. She specifically challenges the traditional images of private and public lives, the dialectics of self and other, past and present, nature and culture dichotomy, gender roles and body politics. Her poetry emerges from the rich oral tradition of songs, laments, rhymes, riddles and tongue twisters. Tone is crucial in shaping context. In 1997 -at the age of 15- her first poem was published in Varlık, a prestigious literary magazine. She was also selected as “a poet for the future”. The publication of her debut collection Kuytumda (In My Nook) in 2000 garnered much attention. Two more collections followed: Belki Sessiz (Perhaps Silent) and Bile İsteye (Knowingly, Wilfully), as well as numerous essays and articles. She has published three collections to date abroad: The Sea Within by Shearsman in 2011 and Vielleicht Lautlos by Elif Verlag in 2017. A third collection was published by LAG in Macedonian in 2023. She studied English Language and Literature at Istanbul University, and was awarded a Ph.D. in 2016 for a thesis on the politics of the cubist representation of the female body in contemporary female ekphrastic poetry. She is an active translator with five children’s books to her credit, including one by Sylvia Plath whose Collected Poems she is currently translating. 
​

---

---